Βρούμπελ, Μιχαήλ

(Mikhail Vrubel, Σιβηρία 1856 – Πετρούπολη 1910). Ρώσος ζωγράφος. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πετρούπολης. Επισκέφθηκε πολλές φορές την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα και την Ελβετία. Τα έργα του προβάλλουν προβλήματα της καθημερινής ζωής του ανθρώπου, συγκερασμένα με υποκειμενικά και ατομικιστικά χαρακτηριστικά. Πολλά από τα θέματά του είναι εμπνευσμένα από τη μυθολογία και τα ρωσικά παραμύθια. Το 1884, ο Β. φιλοτέχνησε τις αγιογραφίες της εκκλησίας του Αγίου Κυρίλλου στο Κίεβο καθώς και τα προσχέδια των τοιχογραφιών του ναού του Αγίου Βλαδίμηρου επίσης στο Κίεβο. Το 1889 ζωγράφισε τον περίφημο πίνακά του Δαίμονας και ακολούθησε ο Νικημένος δαίμονας· και οι δύο αυτοί πίνακες βρίσκονται στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ της Μόσχας. Άλλοι αξιόλογοι πίνακές του είναι οι προσωπογραφίες των Μάμοντοφ (1897) και Αρτσιμπούσεφ (1897) καθώς και εκείνη του γιου του (1902). Αξιόλογα είναι τα έργα του Παν, Άλογα στη στέπα, Η κρίση του Πάρη, Άγγελος του θανάτου και Ανάσταση. Το τέλος της ζωής του ήταν τραγικό· αρχικά τυφλώθηκε και αργότερα τρελάθηκε. Ο Β. άσκησε γόνιμη επίδραση στους μεταγενέστερους Ρώσους ζωγράφους, ιδίως με τα βυζαντινής τεχνοτροπίας έργα του. Οι «Δεκατρείς γίγαντες», ένας χαρακτηριστικός πίνακας του Ρώσου ζωγράφου Μιχαήλ Βρούμπελ, εμπνευσμένος από ένα ρωσικό παραμύθι.